In 1994 kocht Otte van Apeldoorn met zijn vriendin Anna zijn eerste huis in Amsterdam. Het had een heerlijke sfeer, maar hing van houtje touwtje constructies aan elkaar. Tien jaar later leidde de aanschaf van een nieuwe koelkast eindelijk tot een grote verbouwing. Marijn den Breejen liet het ruim honderd jaar oude pand weer in alle schoonheid tot zijn recht komen.

WAAROM WILDEN JULLIE VERBOUWEN?

‘Ik wilde een grotere, nieuwe koelkast. Waarop Anna zei: “Waarom nemen we dan niet meteen een nieuwe keuken.” En ik weer: “Dan trekken we de patio er meteen bij, want veel extra licht levert het ons niet op en er staan nu toch alleen maar dode varens en volle vuilniszakken.”’

‘We kwamen er steeds meer achter dat er geen visie achter de indeling van het huis zat. Iedere nieuwe bewoner heeft steeds weer doorgebouwd aan het broddelwerk van de vorige bewoner. De keuken had te veel loze, stoffige hoekjes. De ontspanruimte boven bleef onbenut, omdat de rest van het woon- en eetgedeelte zich beneden bevindt. Het achterkamertje beneden werd evenmin gebruikt. Een lijnenspel was nergens te ontdekken. Zo versprongen de plafonds onnodig in hoogte. Kortom, we waren er aan toe om te verhuizen in ons eigen huis.’

WELKE WENS HEBBEN JULLIE BIJ DEN BREEJEN NEERGELEGD?

‘Anna en ik wisten alleen precies welke sfeer we wilden. We hebben in samenspraak met Den Breejen een moodboard gemaakt. Daaruit bleek maar weer dat Anna meer esthetisch is ingesteld en ik meer praktisch.’

‘Anna houdt van strak en industrieel, van echte materialen als hout en staal, materialen die mooier worden naarmate de tijd verstrijkt. Ze wilde graag een transparante afscheiding tussen de keuken en de woon-/eetkamer. Ook met het oog op de toekomst. Straks kunnen wij in de achterruimte zitten als de meiden hun huiswerk aan de grote tafel maken. En ze wilde graag het uitzicht op de beuk in de achtertuin behouden.’

HOE HEEFT DEN BREEJEN HIEROP GEREAGEERD?

Marijn den Breejen: ‘Ik vraag de klant altijd zijn plan van eisen neer te leggen en een moodboard te maken. Vervolgens gaan we kijken naar de kracht en het karakter van het huis. Ik zoek mijn inspiratie altijd binnen de context die er al is. Vaak reikt het huis zelf de oplossingen aan. In de muur aan de achterkant van het huis, zag ik een raam met een stalen kozijn. Anna had haar voorkeur voor staal uitgesproken. Daarom heb ik datzelfde stalen raamwerk laten terug komen in de afscheiding tussen de keuken en de woonkamer. Via mijn netwerk van collega-vaklieden ben ik aan oude frames gekomen.’

‘Als er een tekening van een architect aanwezig is - en die was er in dit geval - bestudeer ik die ook. Je ziet zo gemakkelijker hoe het geraamte van het huis eruit ziet. Ik heb een nieuw ontwerp gemaakt en zoals altijd geprobeerd om zoveel mogelijk ruimte te winnen. In het ideale geval maken we elke millimeter functioneel. Door een dichtgemetselde nis in de keuken open te breken konden we een extra kast maken waar de stalen ramen weer in terugkomen.’

ZIJN JULLIE TEVREDEN?

‘Zeer. De empathie van Marijn is zo groot dat we nooit hebben moeten zeggen: “Dit vinden we niks.” Integendeel. Hij bracht onze ideeën naar een hoger plan.

De ontspanruimte is verplaatst naar achteren, met uitzicht op de beuk. De benedenverdieping vormt weer één geheel. De verhoudingen en lijnen zijn nu in evenwicht, waardoor het huis rust uitademt.’

‘Marijn heeft een ontwerp gemaakt dat tot in de kleinste details is doorgedacht. Hij heeft industrieel aandoende grijstinten voor de ramen, het dakraam, de plint en het aanrechtblad voor ons uitgezocht. Hij heeft alle apparatuur en stopcontacten en ventilatieroosters voor ons gekozen. Hij heeft vakmensen - een raamzetter, een kitter, een schilder, een vloerenlegger - ingehuurd. Dankzij dit totaalpakket heeft hij ons uren surfen op internet en keuzestress bespaard. Hij werkt met vooruitziende blik en heel netjes bovendien, zodat je niet voor verrassingen komt te staan.’

‘En wat Marijn ontwerpt en maakt is erg mooi. Je merkt dat hij behalve interieurontwerper ook meubelmaker is met oog voor detail. Zo vormen de keukenladen één geheel doordat de nerf in de houten fronten doorloopt, je ziet de dwarsdoosnede van de boom, een iep. Dezelfde nerf komt ook weer terug in de traptrede naar de achterkamer.’

‘En de koelkast, die is weggewerkt achter een mooie kamerdeur. Perfect.’